چه کسانی بیشتر در معرض آلودگی با ویروس میباشند؟

با توجه به راههاي انتقال همه افراد جامعه مي توانند در معرض خطر ابتلا به بيماري باشند و اين بيماري مخصوص هيچ گروه خاصي نيست اما بدليل راههاي انتقال بيماري افراد ذيل بيش از سايرين در معرض خطر هستند كه به آنها گروه هاي پرخطر مي گويندكه عبارتند از:

1 – معتادين تزريقي

2 – افرادي كه روابط جنسي محافظت نشده دارند .

3 – افرادي كه مبتلا به عفونتهاي دستگاه تناسلي هستند .

4 – همسر افراد آلوده يا همسر معتادين تزريقي

5 – دريافت كنندگان مكرر خون

6 – افرادي كه اقدام به اعمال جراحي سرپائي و .. با وسائل غير استريل مينمايند .

7 – شاغلين در مراكز ارائه دهنده خدمات بهداشتي درماني كه با خون و تزريقات سروكار دارند مانند جراحان ، دندانپزشكان ، پرسنل آزمايشگاه و…

همانطور كه اشاره شد اين ويروس به گلبولهاي سفيد بدن تمايل دارد و به آنها وارد شده و شروع به تكثير مي كند. به عبارت ديگر اين ويروس به سلولي وارد مي شود كه وظيفه از بين بردن آنرا بعنوان يك موجود بيگانه برعهده داشته است ، درست مانند دشمني كه در ارتش يك كشور رسوخ كرده و مانع اقدام سربازهاي آن كشور در مقابل بيگانگان گردد.

اين ويروس برخلاف اغلب عوامل بيماريزاي عفوني ، خود موجب تخريب و يا صدمه به بافتهاي بدن نمي گردد و پس از ورود به گلبولهاي سفيد تا مدتهاي مديد (حتي 20 سال ) در بدن باقي مي ماند و چون هيچ تخريبي صورت نمي دهد هيچ علامتي هم ايجاد نمي كند. اين ويروس در گلبول سفيد جایگزين مي شود ،هرچند همانطور كه گفته شد آنها را از بين نمي برد اما از تمام امكانات آن براي تكثير و بقاي خود استفاده مي كندو به اين ترتيب گلبول سفيد آرام آرام توان و كار آئي خود را از دست مي دهد و اگر اينبار يك ميكروب ديگر وارد شود ديگر نمي تواند در مقابل آن اقدام كند.

چون ويروس درست جايي وارد شده كه بايد آنرا ازبين مي برد(گلبول سفید) ، بدن هم نمي تواند عكس العملي در برابر آن انجام دهد. پس علامتي هم از طرف بدن ايجاد نمي شود. به اين ترتيب مي بينيد نه خود ويروس موجب ايجاد علامت مي شود و نه عكس المعل بدن علامتي ايجاد خواهد كرد.بعد از مدتي بدن فقط يك ماده اي در خون ترشح مي كند كه آنهم هيچ علامتي ايجاد نمي كند و فقط نفع آن اين است كه در تشخيص آزمايشگاهي به ما كمك مي كند.

پس به اين ترتيب مي بينيم در مدت زمان خيلي طولاني ويروس در بدن وجود دارد اما فرد هيچ علامتي ندارد به اين دوره “دوره آلودگي ”مي گويند . در اصل اين فرد بيمار نيست (هيچ علامتي از بيماري ندارد) و مثل ساير افرادي كه در جامعه هستند مي تواند طبيعي زندگي كند . اما ويروس در بدن او وجود دارد و مي تواند آنرا از طريق خون و ترشحات به ديگران منتقل كند.در اين دوره اصطلاحا مي گويند “فرد آلوده به HIV ”است .(اچ آی وی مثبت)

اما بتدريج و پس از گذشت سالها با كاهش كارآئي گلبولهاي سفيد ، در واقع بدن قدرت مقابله در برابر ساير بيماريهاي عفوني را از دست مي دهد. به اين ترتيب كه اگر عامل بيماريزاي ديگري به بدن وارد گردد ، گلبولهاي سفيد (سربازهاي اسير دست ويروس) نمي توانند به وظيفه محافظتي خود عمل كرده و بدن قادر به هيچ عكس العملي نيست و آن ميكروب مي تواند انسان را از پا در آورد. ودر اين مرحله بيماريهاي عفوني و سرطانهاي غير عادي در بدن فرد فرصت رشد وبيماريزايي پيدا مي كنند.

وقتي كارآئي گلبولهاي سفيد كاملا از بين رفت تمام ميكروبهايي كه در حالت عادي بيماريهاي ساده ايي ايجاد مي كردند و خيلي زود برطرف مي شدند مي توانند عفونتهاي شديدي ايجاد كند كه حتي منجر به مرگ فرد شود.

به اين مرحله كه در اصل با علامت انواع بيماريهاي عفوني ديگر حادث مي شود “مرحله بيماري” مي گويند واصطلاحا فرد در اين مرحله” مبتلا به ايدز ” شده است.

در مرحله آلودگي هيچ علامتي وجود ندارد لذا نه خود فرد و نه اطرافيان او نمي توانند بفهمند كه فرد آلوده است.بعبارت ديگرآلودگي را به هيچ عنوان از روي ظاهرفردنمي توان تشخيص داد.

بعد از ورود ويروس ، بدن بتدريج شروع به توليد ماده ايي مي كند كه بتدريج سطح آن در خون زياد مي شود. هرچند اين ماده هم علامتي ايجاد نمي كند اما از آنجا كه با روشهاي آزمايشگاهي مي توان اين ماده (آنتي بادي) را در خون تشخيص داد ، به كمك آن مي توان به آلودگي فرد پي برد.پس در دوره آلودگي فرد هيچ علامت ظاهري ندارد اما تست آزمايشگاهي او مثبت است.

آنتي بادي بتدريج شروع به ترشح مي كند . پس از زماني كه ويروس وارد بدن مي شود تا زماني كه سطح ماده به حدي برسد كه قابل اندازه گيري باشد يك مدت زماني ( بين 4 هفته تا حتي 6 ماه )وجود دارد كه به آن “دوران پنجره ” مي گويند . پس در دوران پنجره علي رغم اينكه ويروس در بدن انسان وجود دارد اما فرد نه علامتي دارد و نه تست آزمايشگاهي وي مثبت است.

• هنوز هيچ دارويي براي از بين بردن ويروس پيدا نشده است و وقتي كه ويروس وارد گلبولهاي سفيد بدن يك فرد گردد فعلا به هيچ طريقي نمي توان آنرا خارج كرد.
• داروهايي وجود دارد كه با آن مي توان دوره آلودگي را طولاني تر كرد و مانع ورود فرد به فاز بيماري شد. اين داروها بسيار گران قيمت بوده و مصرف منظم آن از زماني كه احتمال ورود بيمار به مرحله بيماري بيشتر مي شود توصيه مي گردد.(البته این داروها فعلا برایگان در اختیار بیماران قرار میگیرد)
• افرادي كه در مرحله آلودگي هستند از دو جنبه مختلف نيازمند مراقبت و توجه مي باشند:

-- مراقبت هاي روحي رواني:

اين افراد مبتلا به يك بيماري مزمن و طولاني هستند كه مورد پذيرش جامعه نبوده و موجب شده كه از جامعه طرد شوندو اغلب با وحشت از ننگ و بدنامي مواجه مي باشند مسلما در اين شرايط از نظر روحي رواني بسيار آسيب پذير هستند.

از طرف ديگر ، اغلب اين افراد چون تفاوت بين آلودگي و بيماري را نمي دانند به گمان آنكه با شروع آلودگي زندگي آنها به پايان رسيده است بشدت نا اميد هستند .

لذا انجام مشاوره هاي اصولي براي كمك به فرد در پذيرش بيماريش و باور تفاوت بين آلودگي و بيماري امري ضروري است . در غير اينصورت اين فرد ممكن است به بيماري افسردگي دچار شده و يا حتي دست بخودكشي زده و يا ... برآيد.

-- مراقبت هاي پزشكي:

از آنجا كه سيستم دفاعي بدن فرد در حال تحليل است ، لذا امكان ابتلا وي به انواع بيماريهاي عفوني ديگر بسيار زياد است. يكي از بيماريهايي كه هم فرد و هم اطرافيان وي را تهديد مي كند،بيماري سل مي باشد. پس بايد اين افراد دائما تحت نظر بوده و مورد بررسي قرار گيرند و در صورت لزوم داروهاي مورد نياز براي پيشگيري و يا درمان ساير عفونتها را دريافت دارند.

• تغذيه مناسب ، ورزش ، روحيه خوب وحمایت اطرافیان از عوامل مؤثر در تاخير ورود به فاز بيماري هستند.
• تا كنون هيچ واكسن و يا داروي مؤثري براي پيشگيري از ابتلا به اين ويروس ساخته نشده است.

• اين بيماري از راههايي منتقل مي شود كه با رفتارهاي انسان سروكار دارد (تماس جنسي ، اعتياد تزريقي و…) پس ايدز علاوه بر آنكه يك بيماري عفوني است ، جزء بيماريهاي رفتاري نيز دسته بندي مي گردد و غالبا چون بيماريهاي رفتاري چند عاملي هستند كنترل آنان به سختي امكان پذير است.
• اين بيماري اغلب با خصوصي ترين رفتارهاي انسانها مرتبط است كه افراد حاضر نيستند به راحتي از آنان صحبت نمايند.
• بيماري داراي دوره آلودگي بسيار طولاني است (بين 5 تا 20 سال )اين نكته از اين دو نظر حائز اهميت است :

§ افراد آلوده طي سنوات متمادي مي توانند بعنوان مخازن آلودگي عمل كنند چون هيچ علامتي ندارند و مي توانند ديگران را آلوده كنند.

§ اما از طرف ديگــر اگر ايــن افــراد (كــه غالبـا هم در سنين فعال اجتماعي ، اقتصادي و… هستند )زمينه مناسبي جهت مشاوره و مراقبت را داشته باشند مي توانند بي آنكه خطري براي جامعه محسوب گردند يك زندگي سالم و مفيد داشته باشند. كه اين حق مسلم آنان است.

• تشخيص بيماري به راحتي ميسر نيست و حتما نيازمد آزمايش خون مي باشد كه آنهم در اوائل آلودگي ممكن است منفي گزارش شود.(دوران پنجره )
• تاكنون واكسني جهت پيشگيري و داروئي جهت درمان قطعي بيماري شناخته نشده است.
• راههاي ويژه انتقال بيماري و آموزشهاي غير اصولي كه در اين باره در سنوات قبل و مراحل ابتدايي شناخت بيماري در سطح جهان داده شده است موجب گشته اين بيماري بعنوان ننگ اجتماعي در فرهنگها شناخته شود و بهمين دليل افراد جرات نمي كنند براي اقدامات تشخيصي مراجعه نمايند.
• چون جامعه برخورد خوبي با بيماران نداشته ،اين افراد اغلب بيماري خود را پنهان كرده و براي اقدامات مراقبتي مراجعه نمي كنند كه اين امر موجب شيوع ساير بيماريهاي عفوني در بين آنان و ساير افراد جامعه هم خواهد شد.
• لذا ماهيت بيماري ايدز از يك بيماري عفوني به شكل يك معضل سياسي ، اقتصادي ، اجتماعي و بهداشتي در آمده است تا جائي كه از آن بعنوان بزرگترين چالش قرن نام برده مي شود.

• اگر عموم مردم جامعه بدليل عدم آگاهي كافي از فرد آلوده يا بيمار مبتلا به ايدزبترسند و آنها را متهم به ننگ و بدنامي كرده و از بين خود طرد نمايند بديهي است افراد آلوده و بيمار؛ بيماري خود را پنهان مي كنند كه در امر كنترل بيماري ، عوارض بدي خواهد داشت بعنوان مثال :
• · اين افراد ديگر براي مراقبت هاي لازم به مراكز ذيصلاح مراجعه نخواهند كرد و با بيماريهاي ديگر مثل سل و.. مي توانند ناخواسته بیماری سل را انتقال دهند.
• · چون بيماري خود را مخفي كرده اند و علامت هم ندارد كسي متوجه بيماري آنان نمي شود و ممكن است حين اتفاقاتي با ورود خون و ترشحات آنان به بدن ساير افراد ،بيماري منتقل شود.
• پس مي بينيم يكي از گروههاي كه بايد حتما مورد توجه قرار گيرند عموم مردم جامعه هستند. بايد به اين افراد آگاهي لازم را داد تا ماهيت واقعي بيماري را بشناسند راه انتقال آنرا بدانند و از آن نترسند.
• ميدانيد افرادي هستند كه رفتارهاي پرخطر دارند ؛ يعني دائما كاري را انجام مي دهند كه احتمال آلوده شدنشان را بيشتر مي كند(مانند معتادين تزريقي و...) اين افراد هم بايد مورد توجه ويژه قرار گيرند چون بيشتر از سايرين در معرض خطر هستند.اينها بايد متوجه شوند چه خطري آنها را تهديد مي كند و به چه وسيله ايي مي توانند اين خطر را به حداقل برسانند.به اين گروه گروههاي پرخطر مي گويند.
• گروهي هم هستند كه رفتار پرخطر ندارند ، اما ممكن است در آينده پيدا كنند ، مثل جواني كه در حال حاضر معتاد نيست اما خطر اعتياد او را تهديد مي كند و يا جواني كه تا بحال رابطه جنسي نداشته و ممكن است بعد ازاين داشته باشداين افراد هم بايد مورد توجه خاص قرار گيرند، بايد ضمن يادگيري ساير عوارض اين رفتارها بدانند كه خطر ايدز هم انان را تهديد مي كند به اين گروه ، گروههاي درمعرض خطر مي گويند.
• طبيعي است كه افراد آلوده و بيمار هم جز گروه هايي هستند كه در برنامه هاي كنترل ايدز بايد مورد توجه قرار گيرند زيرا تنها مخازن آلودگي در جامعه بوده و هم خودشان بعنوان يك انسان بيمار نيازمند توجه و مراقبت هستند.

تا زماني كه ديدگاه عموم مردم جامعه در مورد بيماري ايدز اصلاح نشود ، نمي توان به راحتي با بيماري مقابله كرد.

·پس كليه مردم بايد :

··راههاي انتقال بيماري را بدانند

· · از فرد آلوده و يا بيمار نهراسند و باور كنند كه اين افراد در روابط معمول اجتماعي خطري براي سايرين ندارند.

· · ايدز رابعنوان يك بيماري بشناسند و آنرا مترداف ننگ و بدنامي ندانند.

· · بدانند كه هركسي ممكن است مبتلا شود ، و ايدز مخصوص يك گروه خاص نيست

· · باور كنند چيزي كه بايد مراقب آن باشند رفتارهايي است كه مي تواند منجر به آلودگي شود.

· · بدانند كه افراد آلوده و بيمار نياز مند پذيرش و حمايت آنها هستند.

جوانان و گروههاي درمعرض خطر:

• جوانان و گروههاي درمعرض خطر ، كه هنوز رفتارهاي پرخطر ندارند، اما ممكن است بعلت حس كنجكاوي و... اين رفتارها را پيدا كنند بايد علاوه بر مطالبي كه عموم مردم جامعه مطالب ذيل را هم بخوبي بدانند:
  • · در مورد ماهيت بيماري ، راههاي انتقال و راههاي پيشگيري آموزش كافي ببينند.
  • · رفتارهايي كه موجب انتقال بيماري مي شود را بخوبي فرا گيرند.
  • · باور كنند افراد آلوده بدون علامت هستند و هر كسي كه با آنهادوست است ممكن است آلوده باشد اما از اين موضوع نترسند زيرا در روابط معمول دوستانه هيچ خطري آنها را تهديد نمي كند ، اما تنها نبايد روابطي مثل اشتراك در مصرف سرنگ و يا روابط جنسي و... با ديگران داشته باشند.
  • · جوانان خودشان پس از فرا گيري اين مفاهيم در امر آموزش آنها به سايرين كمك كنند. (آموزش همسانان)
• افرادي كه رفتارهاي پرخطر دارند و جز گروههاي پرخطرمحسوب مي شوند،علاوه بر تمام مطالبي كه در دو گروه فوق گفته شد بايد:
  • · در مورد اينكه رفتار پرخطرشان چگونه مي تواند موجب انتقال بيماري به آنها شود اطلاعات كافي را پيدا كنند.
  • · لازم است اين افراد جهت مشاوره و آزمايش به مراكز مشاوره و يا پزشكان دوره ديده مراجعه كنند.
  • · اينان اگر فورا نمي توانند رفتار پرخطرشان را ترك كنند بايد بدانند چگونه مي شود حداقل خطر ابتلا به ايدز را در خود به حداقل برسانند.
  • · اين افراد نيازمند حمايت ساير افراد جامعه جهت به حداقل رساندن رفتارهاي پرخطر خود هستند.
• افرادآلوده و بيمار هم جز گروههاي هستند كه در امر مقابله با ايدز بايستي به آنان توجه ويژه داشت اينان نيز علاوه بر تمام مطالب فوق بايد:
  • · فرق بيماري و آلودگي را بدانند و باور كنند در دوره آلودگي مي توانند مانند ساير افراد جامعه زندگي عادي و معمولي داشته باشند.
  • · بايد بدانند براي محافظت خود لازم است دائما تحت نظر پزشك و مشاور باشند.
  • · اگر رفتارهاي پرخطر داشته اند بايد براي كاهش صدمه به خود و ديگران بتدريج آن رفتارها را ترك كنند و يا اثرات ناشي از آن را به حداقل برسانند.
  • ·خانوادهاين افراد نيز بايد تحت مشاوره قرار بگيرند تا به آنان در پذيرش بيماريشان كمك كرده و آنان را تحت حمايت قرار دهند .
  • · تنها همسر اين افراد و احيانا كودكاني كه از مادر HIV مثبت متولد شده اند لازم است آزمايش شوندو ساير افراد خانواده تنها با رعايت يك سري اصول بهداشتي اوليه خطري آنان را تهديد نمي كند.
  • · همسر اين افراد در روابط جنسي حتما بايد از كاندوم استفاده كند.
  • · اين افراد هم مثل گروه قبل بايد مورد پذيرش و حمايت تمام افراد جامعه قرار گيرند.
• راههاي انتقال ايدز شناخته شده است ، چون عامل بيماري يعني ويروس HIV فقط در گلبول سفيد زنده مي ماند و اين گلبولها هم فقط در خون و بعضي ترشحات مانند ترشحات جنسي هستند پس بيماري از راه ديگري نمي تواند منتقل شود و اگر خون و يا ترشحات آلوده فرد بيمار با خون و يا مخاط بدن افراد سالم تماس پيدا نكند هيچ خطري براي انتقال بيماري وجود ندارد.
• اينكه بيماري ايدز به اين سرعت در جهان در حال پيشرفت است ، بيشتر مربوط به اين است كه با خصوصيترين رفتارهاي انسان سروكار دارد و اينكه افراد آلوده علامت ندارند و مي توانند بيماري را به سايرين منتقل كنند .خصوصا اينكه به غلط در بين مردم مرسوم شده است كه ايدز مترادف ننگ و بدنامي است

• ويروس HIV مرز و كشور و شهر و محله نمي شناسد و مي تواند همه را به يك نسبت مبتلا كند و چون بيماري تا مدتهاي طولاني علامت ندارد، ممكن است خيلي از كشورها و شهرها علي رغم اينكه تعداد زيادي افراد آلوده دارند از وجود آنان بي خبر باشند. كشور ، شهر و محله ما هم از اين قاعده مستثني نيست.

· بدليل هزينه بالا و وجود منفي كاذب(دوره پنجره) ، غربالگري (آزمايش همگاني ) توصيه نمي شود و چون هميشه احتمال وجود عده ايي افراد آلوده كه تشخيص داده نشده اند در جامعه هست ، جداسازي افراد شناخته شده نه تنها موجب مصونيت بقيه

· نمي شود، بلكه موجب مي گردد افراد مشكوك براي اقدامات تشخيصي پيش قدم نشوندو بيماري خود را مخفي دارند

· بجاي سعي در شناسايي و جدا سازي افراد آلوده، بهتر است، تصور كنيم تمام افراد جامعه ممكن است آلوده باشند و از تماس با خون و ترشحات هر كسي پرهيز نماييم .

· در كشورها و جوامعی كه به علت علم نا كافي اقدام به قرنطينه نمودن افراد شناخته شده كردند ، چون يك اطمينان كاذب در جامعه بوجود آمد و ديگر ساير مردم ، اصول احتياطات را رعايت نمي كردند ، پس از مدتي با افزايش بسيار چشمگير بيماران مواجه شدند.

• ايدز يك بيماري عفوني است كه هركسي را مي تواند مبتلا كند و نبايد آنرا مترادف ننگ و بدنامي دانست و اگر كسي هم بدليل رفتارهاي غير اخلاقي مبتلا شده است ،ابتلا به ايدز نيست كه منجر به بدنامي وي مي گردد ، پس نبايد تصور شود هر كس ايدز دارد فرد يخطا كار و مجرم است.
• وجود ننگ و بدنامي ناشي از ايدز يكي از دلايل عمده شيوع سريع بيماري در جامعه است ، زيرا افراد آلوده از ترس بدنامي ، بيماري خود را مشخص نكرده و ضمن آسيبهاي جدي بخود ( بخاطر عدم مراقبت هاي روحي رواني و پزشكي )بعنوان مخازن مخفي آلودگي در جامعه باقي خواهند ماند.
• جوانان چون بسيار كنجكاو و خطر پذير هستند از گروههايي مي باشند كه به شدت در معرض خطر رفتارهاي خطرناك مي باشند ، به اقتضاي سنشان از يكديگر هم بشدت تاثير مي پذيرند ، لذا بهترين شيوه براي محافظت آنان آموزش عده ايي از انها ست كه اين آموزش را به ديگران منتقل كنند. بعنوان مخازن مخفي آلودگي در جامعه باقي خواهند ماند.

• بهترين راه براي افرادي كه رفتارهاي پر خطر (اعتياد تزريقي و...) دارند، اين است كه تحت مشاوره توسط افراد متخصص اين كار قرار گيرند و در صورتي كه لازم باشد اين افراد تحت آزمايش نيز قرار خواهند گرفت.
• اين كار در مراكزي به نام مراكز مشاوره ، انجام مي شود .
• در اغلب مراكز مشاوره خدمات مشاوره و آزمايش رايگان است.
• افراد بصورت داوطلبانه به اين مراكز مراجعه مي كنند و تمام اطلاعات آنها كاملا محرمانه باقي خواهد ماند.
• در اين مراكز قبل از اينكه فرد براي آزمايش ارجاع شود ، با او مشاوره مي شود و فرد از نظر روحي رواني براي انجام آزمايش و دريافت پاسخ آماده خواهد شد.
• نفع اين مراكز اين است كه علاوه بر آزمايش ، در صورت لزوم خدمات و آزمايشهاي بعدي نيز صورت مي گيرد.
• اهدا خون به منظور بررسي وضعيت سلامت فرد ، اقدامي بسيار نامناسب است زيرا ممكن است فرد در دوره پنجره (منفي كاذب ) باشد و به اين ترتيب خون آلوده اهدا خواهد كرد و خودش هم چون بعدها پيگيري نمي شود از وضعيت سلامت خود آگاهي پيدا نخواهد كرد.

كاهش آسيب:

برنامه كاهش آسيب يكي از اساسي ترين برنامه هاي كنترل ايدز در جامعه مي باشد، در اين برنامه تا زماني كه فرد نمي تواند رفتار مخاطره آميزش را ترك كند ، وسائلي در اختيارش قرار مي دهند و آموزشهايي به او ميدهند كه آسيب ناشي از رفتارهاي پرخطرش را به حداقل برساند.

برنامه كاهش آسيب در مورد معتادين تزريقي عبارت از مراحل زير است:

• افراد معتاد ، با مواد ضدعفوني كننده ، سوزن و سرنگ خود را استريل كنند.
• افراد معتاد فقط از سرنگ و سوزن و ساير وسائل تزريق شخصي خود استفاده كنند. براي اينكار در بعضي مراكز سرنگ و سر سوزن رايگان هم در اختيار آنان قرار مي دهند.
• افراد معتاد بجاي تزريق ، از روشهاي ديگر استفاده كنند.
• افراد معتاد تحت پوشش مراكزي قرار گيرند كه در صورت لزوم داروهاي خوراكي جايگرين به آنها بدهند.
• و سرانجام افراد معتاد براي ترك اعتياد زير نظر مراكز تخصصي اقدام جدي بعمل آورند.

برنامه كاهش آسيب در افرادي روابط جنسي دارند:

• اصولا هر گونه تماس جنسي با افراد ديگر ممكن است با خطر انتقال HIV همراه باشد، مثلا خانمي كه همسرش آلوده است ، و يا فردي كه بنا بدلايلي ازدواج هاي موقت دارد و.. توصيه اكيد به اين افراد ، كاهش تعداد شركاي جنسي بوده و بايستي در هر تماس جنسي از كاندوم استفاده كنند.(دو کاندوم با هم مناسبتر است)

• در اغلب مراكز مشاوره سرنگ و سر سوزن و كاندوم بصورت رايگان در اختيار افرا د قرار مي گيرد.

• افراد آلوده به HIV بيش از ساير افراد جامعه در معرض خطر ابتلا به سل و ساير عفونتها مي باشند ،اگر اين افراد بصورت منظم تحت نظر پزشك باشند ، با دارو اغلب اين بيماريها در آنها بهبود مي يابد در غير اينصورت مي تواند براي خود و اطرافيانشان بسيار خطر ناك باشند.
• افراد آلوده به HIV نيازمند انجام مشاوره هاي تخصصي ، معاينات باليني و آزمايشهاي تشخيصي هستند ، بايستي در مراكز مخصوص پرونده تشكيل دهند ، اين اقدام به حفظ سلامت روحي و جسمي آنان كمك بزرگي مي كند و موجب مي گردد يك زندگي خوب و عادي را از سربگيرند.
• تماسهاي عادي افراد در خانه با فرد HIV مثبت هيچ خطري را در برندارد (مانند در آغوش گرفتن و روبوسي با افراد خانواده ، استفاده از ظروف مشترك و…)
• افراد HIV مثبت ، از حقوق اجتماعي مانند ساير افراد جامعه برخوردارند و هيچ قانوني براي محروم شدن آنان از حقوقهاي اجتماعي مانند اشتغال ، تحصيل و… وجود ندارد.
• حمايت خانواده از افراد HIV مثبت بسيار حائز اهميت است ،لذا خانواده و نزديكان اين افراد نيز بايستي تحت مشاوره قرار بگيرند.همانطور گفته شد ، تنها همسر افراد آلوده و كودكان متولد از مادران آلوده نيازمند انجام آزمايشهاي تشخيصي هستند و لزومي ندارد ساير افراد خانواده تحت آزمايش قرار بگيرند.البته در صورت رضایت فرد آلوده به ویروس، بقیه خانواده میتوانند تحت مشاوره قرارگیرند.
• تمام اطلاعات بيماران و خانواده آنان كاملا بصورت محرمانه نگهداري مي شود.
• همسر افراد آلوده بايد حداقل هر سه ماه يكبار آزمايش بدهند.
• جدا شدن همسر افراد آلوده از انان فقط به خاطر آلودگي همسر شان ، اصلا توصيه نمي شود ، يك زوج مي توانند بدون هيچ واهمه اي به زندگي مشتركشان ادامه دهند ، فقط به شرط آنكه در هر بار تماس جنسي از كاندوم استفاده كنند.
• استفاده از كاندوم به خاطر محافظت فرد از انتقال آلودگي است ، نه بعنوان وسيله پيشگيري از بارداري،اين افراد بايد طريقه صحيح استفاده از كاندوم را از مراكز بهداشتي درماني فرا بگيرند و درصورتي كه كاندوم پاره شد ، جهت دريافت داروهاي پيشگيري به مراكز مشاوره و مراقبت HIV مراجعه كنند.
• همزمان با استفاده از كاندوم ، جهت پيشگيري از بارداري ، از يك وسيله مطمئن ديگر هم استفاده شود.
• عفونتهاي ديگر دستگاه تناسلي ، مثل زخم ، التهاب و… خطر انتقال ويروس را بيشتر مي كند ، پس افراد بايد براي درمان ساير عفونتهاي دستگاه تناسلي اقدام نمايند.

• افراد HIV مثبت بسيار آسيب پذير هستند ، اينان نيازمند حمايت هاي روحي و رواني مناسب از طرف خانواده و جامعه مي باشند.حمايت از افراد آلوده و بيمار ، نه تنها بعنوان يك فرد بيمار و نيازمند حائز اهميت است ، بلكه با كاهش احتمال رفتارهاي پرخطر آنان موجب تضمينسلامت جامعه هم خواهد شد.
• اين افراد را بايد در زمينه تامين مسكن واشتغال و… كمك نمود تا بتوانند با داشتن يك زندگي سالم ، خطري تهديد كننده براي جامعه نباشند.
• مهمترين شيوه ايي كه در سراسر دنيا براي كنترل ايدز در جامعه اتخاذ شده است حمايت از افراد آلوده و خانوده هاي آنان و يتيمان بجا مانده از والدين آلوده است.
• استفاده از وسائل شخصي يا يكبار مصرف در آريشگاهها و و سائل استريل و تميز در جراحي هاي سنتي يكي از راهكارهاي كنترل ايدز درجامعه است.
• استفاده از تيغ مشترك ، وسائل تزريق و جراحي غير استريل در آريشگاهها و حين اعمال جراحي سنتي مي تواند باعث انتقال بسياري از عفونتها ، ازجمله ايدز گردد.بخصوص اگر آلوده بخون نیز شده باشد.
• كليه پزشكان ، دندانپزشكان و مراكز بهداشتي درماني موظف هستند، از وسائل تزريق يكبار مصرف استفاده نموده و ساير وسائل جراحي و دندانپزشكي را قبل از استفاده براي هر فرد استريل نمايند.
• كليه افراد جامعه براي حفظ سلامت خود لازم است از اين قانون مطلع بوده و در صورتي كه اقدامي برخلاف آن انجام شد در همان لحظه اعتراض نموده و بخواهند برايشان از وسائل يكبار مصرف و استريل استفاده شود.